Według Światowej Organizacji Zdrowia około 50 milionów ludzi na całym świecie cierpi na epilepsję. O ile samo leczenie padaczki już stanowi ogromne wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne, o tyle w przypadku padaczki metabolicznej, którą klasyfikuje się jako padaczkę wtórną lub objawową ze względu na jej przyczynę, sprawa jest istotnie skomplikowana.
Przykładowe typy padaczki metabolicznej: niedobór biotynidazy i syntazy holokarboksylazy, niedobór kwasu foliowego w mózgu, zaburzenia kreatynowe, napady reagujące na kwas folinowy, niedobór transportera glukozy typu 1 (GLUT-1), zaburzenia mitochondrialne, zaburzenia peroksysomalne, zaburzenia i padaczka zależna od pirydoksyny (PDE), zaburzenia cyklu mocznikowego, kwasica glutarowa, niedobór kofaktora molibdenu, hiperglikemia nieketotyczna, hiperglicynemia nieketotyczna i niedobór dehydrogenazy semialdehydu bursztynowego.
W kontekście metabolizmu nabyta padaczka metaboliczna może być wynikiem niedoboru diety, dysfunkcji narządów biorących udział w metabolizmie niektórych substratów, złego wchłaniania z przyczyn innych niż wady genetyczne i inne. Dziedziczne / wrodzone błędy metabolizmu, jak sugeruje nazwa, są wrodzonymi zaburzeniami metabolicznymi, które wynikają z jednego lub więcej defektów w genach kodujących enzymy zaangażowane w przekształcanie różnych substratów w produkty. Niepowodzenie tych enzymów w spełnianiu ich zamierzonej funkcji skutkuje gromadzeniem się substancji toksycznych lub takich, które zakłócają normalne funkcjonowanie organizmu, a zatem, co nie jest zaskakujące, mogą powodować objawy neurologiczne, takie jak drgawki. Wrodzone błędy metabolizmu można sklasyfikować na kilka różnych sposobów, na przykład ze względu na ich mechanizmy patogenetyczne (niedobór energii, działanie toksyczne i inne), wiek pacjenta w momencie wystąpienia, rodzaj napadów padaczkowych lub zespół epilepsji (skurcze niemowlęce, padaczka z napadami mioklonicznymi i inne) , a także czy możliwe jest metaboliczne podejście do leczenia (diety specjalistyczne, suplementacja i inne).
Największy obszar związany z chorobami metabolicznymi bada badanie WES. Autorzy artykułu “Effect of Whole Exome Sequencing in Diagnosis of Inborn Errors of Metabolism and Neurogenetic Disorders” (Wpływ sekwencjonowania całego egzomu na diagnostykę wrodzonych wad metabolizmu i zaburzeń neurogenetycznych) z 2018 roku podali w wynikach podsumowujących ich badania, że:
“WES to skuteczna technologia o niezwykłym wpływie w diagnostyce chorób metabolicznych i neurologicznych, zwłaszcza w przypadkach złożonych. Skuteczność diagnostyczna WES dla tych schorzeń jest bardzo zróżnicowana, wahając się od 16% do 68%, ze wzrostem w ostatnich latach. WES może dostarczyć świeżych cennych informacji o nowej chorobie, nowych wariantach i fenotypach. Dokładna analiza i interpretacja danych uzyskanych metodą WES oraz dokładna ocena korelacji między obrazem klinicznym a wynikami WES są niezbędne do postawienia prawidłowego rozpoznania”.
Wrodzone wady metabolizmu są złożonymi zaburzeniami o ogromnej zmienności objawów klinicznych. Szybkie wykrycie tych schorzeń pozwala pacjentowi na wdrożenie odpowiedniego leczenia, zatrzymanie bądź spowolnienie choroby i zwiększa szanse na prawidłowy rozwój dziecka.
Źródło:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5760669/?fbclid=IwAR0Hq7o8Tdooe4u591-jiEHx8S65ZjsE2eBv42i2oI7LgG1dR4cdhlIkpxY
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5877732/?fbclid=IwAR06b9aYFuaQhtx85VYRUEuPkd7cqDNr_sQpjkXHrFFT_vYeLp7ZnacvmZk
